Pyszczak lombardzki

Pyszczak lombardzki
Pseudotropheus Lombardoi jest gatunkiem agresywnym, jak większość pyszczaków. Zawzięcie broni swojego rewiru i terytorium. Co może powodować liczne gonitwy i okaleczenia innych ryb. By tego uniknąć należy odpowiednio dobierać ryby do wielkości akwarium i charakteru innych ryb. Należy też pamiętać, że wielkość ryb też ma znaczenie, gdyż mniejsze osobniki mogą być okaleczone.
Żywienie Pyszczaka Lombardzkiego nie jest trudne, jest to ryba nie wymagająca. Dlatego powinniśmy ją karmić: wazonkowcami, dżdżownicami, suchym pokarmem, rozwelitkami a także sałatą.

Pyszczak lombardzki

Osiąga w naturze do 14 cm długości (samice do 11 cm).
Dymorfizm płciowy: wybarwione samce są koloru żółto-pomarańczowego, mają siedem pionowych jasnofioletowych do jasnoniebieskich pasów na ciele. Na pokrywach skrzelowych wyraźnie zaznaczone są fioletowe, połyskujące łuski, zresztą na całym ciele u dominującego samca można dostrzec jasnofioletowe łuski. Z wiekiem pojawia się na czole u samców guz tłuszczowy. Samice bladoniebieskie z ciemnoszarymi lub czarnymi pionowymi pasami (cztery do pięciu, rzadziej siedem).
Ryba silnie terytorialna, agresywna, dążąca do dominacji nad innymi gatunkami trzymanymi w akwarium. W wystroju należy uwzględnić groty skalne, podłoże zalecane, jak dla wszystkich pielęgnic z Malawi to drobny piasek. Rośliny w takim biotopie praktycznie nie występują, kopiące ryby i twarda woda nie sprzyjają ich utrzymaniu.
Znalezione obrazy dla zapytania Pyszczak lombardzki

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Płatka

Obraz
Płatka Brak agresji u zmienniaków plamistych oznacza, że można je stosunkowo łatwo hodować i rozmnażać, chociaż i tu należy pamiętać, że młode tuż po urodzeniu mogą zostać zjedzone, jeżeli nie będą trzymane w osobnym zbiorniku, z dala od większych ryb. Samce platki zawsze można poznać po mniejszym rozmiarze oraz przekształceniu się płetwy odbytowej w rurkowate gonopodium, służące do zapładniania samic. Typowe kolory spotykanych przedstawicieli tego gatunku wahają się od odcieni żółtopomarańczowego, przez kolor czerwony, po niebieski i czarny. Zmienniaki koralowe mają najciemniejszy odcień czerwieni. U innych odmian wyraźnie widać ciemne znamiona, podobne jak u mieczyka Hellera  - na przykład u przedstawicieli odmiany tuxedo, które mają boki podbarwione na matową czerń, niesięgającą jednak ogona. Ryba jajożyworodna . Samce posiadają  gonopodium  (przekształcona płetwa odbytowa pałeczkowatego kształtu) i dokonują  zapłodnienia  wewnętrznego. Dorosła, zdro...
Czytaj więcej

Gupik endlera

Obraz
Gupik endlera Ryba ta nie wymaga dużego akwarium i uchodzi za łatwą w hodowli. Minimalna pojemność to 30 litrowe akwarium dla jednego samca i dwóch samców. Woda powinna być czysta regularnie odświeżana, gatunek wrażliwy na związki azotu w wodzie z tego względu zalecana jest w akwarium skuteczna filtracja oraz rośliny szybko rosnące. Optymalna temperatura wody dla nich to 24-27°C. W cieplejszej wodzie szybciej rosną ale jednocześnie krócej żyją. Chętnie spożywa każdy suchy  pokarm . W celu utrzymania dobrej kondycji rybek należy im podawać także pokarm żywy. Gupiki w niewielkim stopniu odżywiają się także  glonami , w szczególności  spiruliną . Należy uważać z obsadą akwarium, w którym są hodowane gupiki. Długie i kolorowe płetwy samców mogą stać się łupem ryb lubiących podgryzać płetwy innym osobnikom. Z racji rozmiarów powinny być trzymane w zbiornikach jednogatunkowych. Gupik Endlera nie powinien być trzymany z  gupikiem pawie oczko , gdyż ulega hybrydyzacji,...
Czytaj więcej